مطالعه رادیوگرافی استئوآرتروز در سگ ها

زمینه مطالعه: استئوآرتروز یک بیماری غیرالتهابی و غیرعفونی بوده که باعث تغییرات استحاله ای پیشرونده در مفاصل متحرک می شود و به تدریج ناکارآمدی مفصل را در پی خواهد داشت. هنوز در ایران گزارشی از شیوع بیماری دژنراتیو مفاصل در سگ ارائه نشده است. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رادیو گرافی عارضه استئوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تاثیر گذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ بود. روش کار: این بررسی براساس کلیشه های رادیوگرافی و پرونده های درمانگاهی سگ های ارجاعی به بخش رادیولوژی بیمارستان دام های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران طی سال های 1382 تا1386 انجام شده است. از تعداد 1896 بیمار ارجاعی به بخش رادیولوژی، 232 بیمار به علت مشکلات مفصلی ارجاع شده و تمام این 232 بیمار مورد ارزیابی رادیوگرافی قـرار گـرفتـه بـودنـد. نتایج: در نهـایت از این میان تعداد 49 قلاده سگ عوارض رادیوگرافی استئوآرتروز را نشان دادند. در 15 مورد از این بیماران(46/6 درصد)عوارض در ستون مهره ها و در 34 مورد دیگر (65/14 درصد) عوارض در اندام های حرکتی مشاهده گردید. در اندام های حرکتی 47 درصد موارد استئوآرتروز در اندام های حرکتی قدامی و 53 درصد در اندام های حرکتی خلفی مشاهده گردید. بالاترین درصد وقوع استئوآرتروز در بین مفاصل در مفصل لگنی–رانی (23/38درصد) مشاهده گردید. براساس نتایج ایـن بـررسـی عـوارض رادیـوگـرافـی استئـوآرتـروز در سـگ هـای نژاد بزرگ(56/34 درصد) بیش از سگ های نژاد کوچک (63/13درصد) دیده می شود(002/0 p= .) درحالی که تفاوت معنی داری در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (55/0 = .) در بررسی حاضر مشاهده گردید که با افزایش سن درصد ابتلا به شکل اولیه بیماری به طور معنی داری بالا می رود (01/0 p= . ) نتیجه گیری نهایی: بنابر یافته های به دست آمده در این بررسی، وزن بالا و افزایش سن دو عامل مهم و تأثیرگذار در بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل هستند.